Dlaczego nie piję alkoholu

Autor zdjęcia: Nik Frey (niksan)

Nie piję alkoholu. Ma to bardzo wiele zalet. Abstynent bowiem ma większą szansę:

Doskonalić się w sztuce upajania się rzeczywistością na trzeźwo, sztuce patrzenia na świat przytomnym umysłem, z uwagą i wrażliwością, sztuce bezalkoholowego zachwytu życiem.

W sobotę i niedzielę rano wstawać wcześnie, bez kaca i bólu głowy, w pełni sił, by czytać, uczyć się, spacerować i rozmawiać.

Szukać lepszych fundamentów przyjaźni niż etanol.

Być sprawniejszy fizycznie i intelektualnie.

Zaoszczędzić pieniądze, zachować zdrowie i siły.

Rozwiązywać problemy, a nie je zagłuszać, nawet za cenę niewygód i trudu. Ćwiczyć się w znoszeniu bólu życia bez znieczulenia.

Nie zasilić grona kilku milionów alkoholików w Polsce.

Nie popierać ani rozpowszechniać mody, poprzez którą jest na świecie więcej przemocy, rozbitych rodzin, wypadków samochodowych, nędzy życia, mody, która miała swój udział w upadkach państwa polskiego w przeszłości, obyczaju, co jest plagą społeczną w niejednym kraju.

Dodatkowo abstynent nie musi się obawiać, że pod wpływem alkoholu zrobi lub powie coś głupiego, czego będzie żałować, być może do końca życia.

Nie będzie musiał kupować specjalnych półek na wino, barku na alkohol, większej lodówki na chłodzenie piwa i wódki. Będzie miał więcej miejsca w mieszkaniu i mniej gratów.

Alkohol szkodzi zdrowiu, rzekome korzyści zdrowotne wynikające ze spożycia małych ilości wina można wynieść poprzez m. in. zdrową dietę i ćwiczenia fizyczne.

Picie może blokować rozwijanie uważnego słuchania, sztuki rozmowy, zainteresowań, może powstrzymywać od czytania książek i pracy nad charakterem. Jeżeli wystarczy się napić, by się dobrze czuć, to po co się starać?

Alkohol może też utrudniać poszukiwanie odpowiedniego towarzystwa, które dobrze się ze sobą bawi bez używek, oraz cementować niedopasowane znajomości, na przykład dlatego, że alkohol potrafi zabić nudę, która nieraz jest cenną wskazówką, by opuścić niewłaściwe towarzystwo.

W dialogu Platona „Protagoras”, jest napisane, że gdy prawdziwi dżentelmeni, ludzie dobrze wykształceni zbiorą się razem, to nie potrzebują muzyki, tańców ani różnych gier. Są zadowoleni ze wspólnej rozmowy, która jest dla nich wystarczająca do tego, by się nie nudzić. Uważam, że to samo można powiedzieć o alkoholu.

Pół żartem, pół serio – gdy ktoś przy nas zamawia napój alkoholowy, czyż nie powinniśmy się obrażać, za to że nie chce być z nami na trzeźwo? Może jesteśmy dla niego nudziarzami, przy których jedynym sposobem na przetrwanie jest upojenie się?

Pamiętam, że był czas, kiedy codziennie kusiło mnie, by napić się wieczorem wina, lecz wizja tego, że mniej wtedy przeczytam z powodu zamroczonego umysłu, za każdym razem powstrzymywała mnie. Podobnie można myśleć o innych sferach życia, które są dla nas ważne, a w których alkohol przeszkadza.


Warto przeczytać:
Aldous Huxley, Nowy wspaniały świat